In Memoriam Ad Wolfs
Op 8 december 2023 overleed Ad Wolfs na een ziekbed van enkele maanden. Hij voelde zich al langere tijd niet goed, zo vertelde hij toen hij afgelopen september contact met ons zocht. Maar hij kon toen nog niet bevroeden dat hem nog maar zo weinig tijd gegeven was.
Ad was een verwoed verzamelaar en een bijzonder mens. Over dat verzamelen hoeven we niet veel meer te vertellen. De Nieuwsklok en het Brabants Dagblad hebben dat uitgebreid gedocumenteerd, onder meer in een persoonlijke bijdrage van zijn vriend Martien Oerlemans. Ads collectie foto’s van onder meer en vooral Moergestel had een omvang van tenminste 20.000 exemplaren bereikt. Maar daarnaast verzamelde hij nog veel meer, zoals de machines en gereedschappen uit de schoenindustrie waarmee hij in de Schoenfabriek Van Bommel, een stukje verderop aan de Oisterwijkseweg, een bedrijfsmuseum inrichtte. Het was heel veel. Toen ik in september voor het eerst met Ad ging praten, hadden we ruim twee uur nodig om me langs de belangrijkste elementen uit zijn collectie te voeren. Voor zover die in zijn huis hingen, lagen en stonden tenminste. In 2021 kreeg hij de Oisterwijkse Monumentenprijs uitgereikt en kort voor zijn overlijden kwam burgemeester Hans Janssen nog aan zijn bed om hem de zilveren legpenning van de gemeente te overhandigen.
Ad beheerde de KVL-collectie van Bep van den Berk. Bep had als oud-medewerker van de KVL een enorme verzameling voorwerpen, documenten en foto’s van de lederfabriek opgebouwd. Het was zijn bedoeling om daar een museum mee in te richten, maar hij overleed helaas voordat het zo ver kon komen. Ad nam de collectie over en zocht uiteindelijk naar een goede plek om deze voor het publiek toegankelijk te maken. Toen hij hoorde van onze museumplannen, zag hij daarin goede mogelijkheden. We maakten afspraken over de overdracht van de collectie en over de wijze waarop de afkomst van de verzameling moest worden gedocumenteerd. Ad was daarin heel precies en het is tekenend voor Ad dat hij het daar niet bij liet. Hij werd meteen vrijwilliger bij ‘de stoommachine’ en was daar ook bijzonder trots op, zo hoorden we. Hij nam ook plaats in de werkgroep expositiebeleid om de overdracht van de collectie te kunnen begeleiden. Helaas moest hij al op de eerste de beste vergadering van de werkgroep verstek laten gaan. Niets voor Ad, die altijd zo stipt en honderd procent betrouwbaar was.
Bas en ik gingen op ziekenbezoek en ik zal niet licht vergeten met welke gedrevenheid Ad probeerde om vanaf zijn ziekbed de overdracht te regelen. We kregen meteen al een aantal medailles voor de prijzenkast van de bedrijfsbrandweer en een brandweerpet toegestopt. En het liefst had Ad ons, ter plekke, alles een voor een overhandigd, inclusief de bijbehorende verhalen. Tot zijn grote vermoeidheid hem parten begon te spelen en hij wel moest afhaken.
Het was indrukwekkend om afscheid te (moeten) nemen van deze bijzondere en gedreven man. En dat zal zeker gelden voor zijn vrouw Lina en dochters Maaike en Anneke. Op 16 december namen wij samen met hen afscheid van Ad in een drukbezochte uitvaartdienst.
Ad heeft zijn verzamelingen, ook die van Bep van den Berk, ondergebracht in een stichting die wordt beheerd door zijn vrouw en dochters. We hebben met hen goede afspraken gemaakt. Wij zullen er alles aan doen om voor het erfgoed dat hij voor het nageslacht wist te behouden en te behoeden een passende bestemming te vinden. Het deel van Ads collectie dat voor ons bedoeld was zullen we een mooie plek te geven. En dat zullen we precies zo doen zoals Ad het zelf zou hebben geregeld.
Beloofd is beloofd.
Herman van Boxtel